Sultan Hamid’in Maneviyetinden İstimdad (Sansürsüz)

Nerdesin şevketli Sultan Hamid Han

Feryadım varır mı barigâhına

Ölüm uykusundan bir lahza uyan

Şu nankör milletin bak günahına

 

Tahkìre yeltenip tac-ü tahtını

Sınadı bu millet kara bahtını

Anladı sillenin nerm ü sahtını

Rahmet et sultanım sûz-i ahına

 

Tarihler namını andığı zaman

Sana hak verecek hey koca sultan

Bizdik utanmadan iftira atan

Asrın en siyasî padişahına

 

Padişah hem zalim, hem deli dedik

İhtilale kıyam etmeli dedik

Şeytan ne dediyse biz ‘belî’ dedik

Çalıştık fitnenin intibahına

 

Divane sen değil, meğer bizmişiz

Bir çürük ipliğe hülya dizmişiz

Sade deli değil, edepsizmişiz

Tükürdük atalar kıblegâhına

 

Sonra cinsi bozuk, ahlakı fena

Bir sürü türedi girdi meydana

Nerden çıktı bunca veled-i zina

Yuh olsun ecdadın ham ervahına

 

Bunlar halkı didik didik ettiler

Katliama kadar sürüp gittiler

Saçak öpmeyenler secde ettiler

Bir asi zabitin pis külahına

 

Şimdi varsa yoksa Mustafa Kemal

Şöhretine herkes fuzulî dellal

Âlem-i manadan bak da îbret al

Uğursuz talihin şu gümrahına

 

Haddi yok açlıkla derde girenin

Bir sepha-yı kazaya boyun verenin

Lanetle anılan cebâbirenin

Bu rahmet okuttu en küstahına

 

Şimdi herkes için vatan mezardır

Herkes beladan hissesi vardır

Selametle eren pek bahtiyardır

Bu şeb-i yeldânın şen sabahına

 

Milliyet davası fıska büründü

Rida-yı diyanet yerde süründü

Türkün ruhu zorla asi göründü

Hem Peygamber’ine, hem Allah’ına

 

Sen hafiyelerle dem sürdün ancak

Bunlar her tarafa kurdu salıncak

Eli yüzü kara bir sürü alçak

Kemend attı dehrin mihr ü mahına

 

Bu itler -nedense-  bana salmadı

Belalıydı başım kimse almadı

Seyrandan başka da bir iş kalmadı

Gurbet ellerinin bu seyyahına

 

Hoş oldu cilvesi Cumhuriyet’in

Tadı kalmamıştı Meşrutiyet’in

Deccale zil çalan böyle milletin

Bundan başka çare yok ıslahına

 

Lakin sen sultanım gavs-i ekbersin

Ahiretten bile himmet eylersin

Çok çekti şu millet, murada ersin

Şefaat kıl şahım meded-hâhına.

 

Rıza Tevfik (Filozof)