Alemde Her Şey Bir Şeyi Çekmektedir

Alemde iki zıd ses gelmektedir.Bakalım sen hangisine istidadlısın?

Bir tanesi, iyi kişilere hayattır. Öbürü kötü kişilere hile!

Bir ses, ey güzel ve bana düşkün olan kişi, ben diken çiçeğiyim, çiçek dökülür, ben kalırım; diken dalından ibaretim ben, der.

Çiçeği, ey gül satan, gel buyana der. Dikenin sesiyse bizim yanımıza gelmeye kalkışma der.

Bu seslerden birini kabul ettin mi öbürünü duymazsın bile… Çünkü seven kişi, sevgiliye aykırı olan kişilerin sözlerine sağır olur.

İki çuvaldan birine girdin mi öbürüne zıt olur, artık ona lâyık olmazsın!

Gönül evini hangi ses boş bulursa o gelir, tutar. Artık sahibine ondan başkası ya eğri görünür, yahut acayip!

Alemde her şey, bir şeyi çekmektedir. Küfur, kâfiri, doğruluk, doğru yola götüreni!

Kehribar da vardır mıknatıs da… Sen demir de olsan, saman çöpü de olsan elbet bir tutağa düşersin.

Demirsen seni bir mıknatıs kapar. Yok, saman çöpüysen kehribara tutulur ona gidersin.

İyi kişilerle dost olmayan, elbette kötülerin yanında yer alır, onlara komşu olur.

Musa, Kıptîye göre pek kötüdür ama Hâmân da Israiloğullarına göre taşlanmış melûnun biridir.

Hâmân’ın canı Kıptîyi çeker. Musa’nın canı da Israiloğullarını diler.

Karanlık yitiğinden birisini tanıyamadın mı, kendisine kimi imam edinmiş, kime uymuş bak, ne olduğunu anlarsın.

Kaynak:

1) Meviânâ Celâleddin Rûmî, Mesnevi, çev. Veled İzbudak, Abdülbâkî Gölpınarh (haz.), İstanbul: Millî Eğitim Basımevi, 1991, c. 4, beyit. 1622-1626, 1629, 1631,1633-1638,1640