Resûlullah’a Muhabbet Beslemenin İnsana Ne Kazandıracağı

Enes ibni Mâlik radıyallahu anhın rivayet ettiğine göre, bir adam Pey gamber Efendimiz’e gelerek:

“Yâ Resûlallah! Kıyâmet ne zaman kopacak?” diye sordu. Peygamber Efendimiz de ona: “Kıyamet için ne hazırladın?” diye karşılık verdi Adam.- “Kıyâmet için hazırladığım öyle fazladan bir namazım, orucum sadakam yok. Fakat ben Allah’ı ve O’nun Resûlünü severim.” dedi. Peygamber Efendimiz de ona:

Şerh:”Sen sevdiğinle beraber olacaksın.” buyurdu.

Enes ibni Mâlik hazretleri bu hadisi rivâyet ettikten sonra:

“Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin ‘Sen sevdiğinle beraber olacaksın’ sözüne sevindiğimiz kadar hiçbir şeye sevinmedik” demiş, ardından da: “Ben Peygamber Efendimiz’i, Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer’i de seviyorum. Onlar kadar çok amelim olmasa da, onları sevdiğim için kendileriyle beraber olmayı umuyorum.” demiştir.(Buhari,iman 8,nr.15,Eyman ve’n Nüzur 3,nr.6632..)

Ashâb-ı kiramdan Safvân ibni Kudâme şöyle demiştir:

«Kişi sevdiği ile beraberdir.” hadisini Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhisellemden rivayet eden sahâbîler arasında Ebû Mûsâ el-Eş’arî, Enes Mâlik de vardır. Ebû Zer el-Gıfârî’den de bu mânada bir hadis rivâyet edilmiştir.(3)

Şerh:Bu rivâyetler birlikte düşünüldüğünde olayın şöyle geliştiği anlaşılmaktadır: Bir adam Peygamber Efendimizi “Kıyâmet ne zaman kopacak?” diye sordu. Allah’ın Elçisi ona cevap vermeden namaza kalktı. Namazdan sonra: “Kıyâmet hakkında soru soran nerede?” buyurdu.Soruyu soran adam: “O bendim, Yâ Resûlallah!” dedi, Peygamber Efendimiz adama: “Kıyâmet için ne hazırladin?” diye sorunca adam: “Kıyâmet için hazırladığım öyle fazladan bir namazım, orucum, sadakam yok. Fakat ben Allah’ı ve Onun Resûlünü severim” dedi. Peygamber Efendimiz de ona: “Sen sevdiğinle beraber olaçaksın” buyurdu. Bunun üzerine sahâbîler, İslâmî kabul ettikten sonra, bu müjdeye sevindikleri kadar hiçbir şeye sevinmediler.

Hz. Ali’nin rivâyet ettiğine göre, bir gün Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Hz. Haşan ile Hz. Hüseyin’in elinden tuttuktan sonra şöyle buyurdu: “Beni sevenler, bu çocukları ve onların babalarını, annelerini sevenler, kıyamet gününde benim yanımda ve benimle beraber olur.”(4)

Aklıma Sen Düşünce

Rivâyet edildiğine göre bir adam Peygamber Efendimiz’in yanına gelerek şunları söyledi: “Ey Allah’ın Resûlü! Sen bana nefsimden de sevimlisin, malımdan, mülkümden de. Evimde olduğum zaman aklıma sen düşünce yerimde duramıyor, yüzüne bakmak için kalkıp yanına geliyorum.

Ben bir de şunu düşündüm. Bir gün gelecek ben de sen de öle Cennet’e girdiğinde diğer peygamberlerle beraber yüksek makamlardaolacaksın. Şayet ben de Cennet’e girersem, orada seni göremeyeceğim

Bunun üzerine şu âyet nâzil oldu:

“Kim, Allah’a ve Peygambere itâat ederse, işte onlar, Allah’ın ken dilerine nimetler verdiği peygamberler, sıddîklar, şehitler ve sâlihlerle beraberdir. Bunlar ne güzel arkadaştır!”(5) Peygamber sallallahü aleyhi ve sellem de o sahâbîyi çağırdı ve kendisine bu âyeti okudu.(6)

Bir başka hadise göre, bir adam Peygamber Efendimiz’in yanında durmuş, gözünü kırpmadan mübârek yüzüne bakıyordu. Allah’ın Resûlü ona:

“Neden öyle bakıyorsun?” diye sorunca, o zât şunları söyledi:

“Anam, babam sana fedâ olsun. Dünyada yüzüne bakarak gönlümü ferahlatıyorum. Âhirette ise, Allah Teâlâ seni bütün varlıklara üstün tuttuğu ve makamın yüksek olduğu için seni orada göremeyeceğim.” Nisa sûresinin 69. âyeti işte bu olay üzerine nâzil oldu.

Enes ibni Mâlik radıyallahu anhın rivayet ettiği hadîs-i şerîfe göre Resûlullah Efendimiz: «Beni seven, Cennet’te benimle beraber olur.» buyurmuştur.

Şerh:Hadisin tamamı şöyledir: Peygamber Efendimiz hizmetkârı Enes’e: “Yavrum! Eğer kalbinde kimseye karşı kin beslemeden sabahlayabiliyor veya akşamı edebiliyorsan bunu yap.” buyurduktan sonra sözüne şöyle devam etti: “Yavrum! Benim sünnetlerimden biri işte budur. Benim sünnetimi ihyâ eden beni sevmiş demektir. Beni seven de Cennet’te benimle beraber olur.”(7) Cennet’te Peygamber Efendimiz’le beraber olmak, onun yakınında bulunmaktır.

Kadı İyaz,Şifai Şerif Şerhi(Yaşar Kandemir).cilt.2,syf;314-316

Kaynaklar;

1)-Bu hadis ve Hz. Enes’in sözleri için bk. Buhârî, Fezâilü ashâbi’n-nebî 6, nr. 3688; Edeb 96, nr. 6171; Müslim, Birr 161-164, nr. 2639.

2)-Teberani,el Mucemül Kebir8,71,nr.7400

3)Enes ibni Mâlik’in rivayeti bu konunun ilk hadisi olarak biraz yukanda geçti. Enes’in rivayeti için aynca bk. Ebû Dâvûd, Edeb 112, 113, nr. 5127; Tirmizî, Zühd 50, nr.

4)-Tirmizî, Menâkıb 21, nr. 3733; Ahmed ibni Hanbel, Müsned, I, 77.

5.) Nisa 4/69.

6) Taberânı, el-Mu‘cemü’l-kebîr (Selefî), XII, 86-87, nr. 12559; Taberânî, el-Mu’cemu’l-evsat (İvezullah), I, 152-153. nr. 477; Heysemî, Mecma’u’l-bahreyn fi zevâidi’l-Mu’cemeyn (nşr. Abdülkuddûs), VI, 16,17, nr. 3308; Heysemî, Mecmau’z-zeuâid, VII,Hadis birinci ve sonuncu kaynakta Abdullah ibni Abbâs’tan, diğerlerinde ise Hz. Âişe’den rivayet edilmiştir.

7.). Tirmizî, İlim 16, nr. 2678.