Türkçemizde asırlarca yaşayan -meselâ- gibi canlı bir kelimeyi Arapçadır diye beğenmeyip de Ermenice -örnek- kelimesini Türkçe sanıp ondan türettikleri bir uydurma kelimeyi dilimize sokmağa çalışanların boş yere debelenmeleri tam bir ana dili şuursuzluğu ve bilgisizlik (örneği) dir.
Ermeni vatandaşlarımız arasında bir çok aydınlar dilimizi hâlis Türk şivesiyle konuşmağa başlarken bizim dilci arkadaşlardan bâzıları da Ermeni şivesinin Türkçeye girmesini hoş görüyorlar. Buna -inkılâp- mı diyelim, -inkilâp- mı? Yoksa -devrim- deyip dilimizi baş aşağı devirelim mi?
Peyami Safa – Osmanlıca Türkçe Uydurmaca (objektif 1)
Necmeddin-i Dâye [*****] çev. Halil Baltacı Necmeddin-i Dâye (ö. 654/1256) tasavvufun bir din yorumu…
Gazzâlî [*] çev. Osman Demir Gazzâlî (ö. 505/111) Allah’ı bilmenin imkânı ve yöntemi konusunda…
Gazzâlî [*] çev. Mahmut Kaya Te’vilin şartlarını tespit etmeyi ve iman ile küfür arasındaki…
Kilise babalarının en ziyade iltifat ettiği, teolojik ağırlıklı bir anlatıma sahip Yuhanna Incil’inin l’inci Bab’ının…
İçinde yaşadığımız dönemin hakim zihniyetini karak- terize eden en önemli hususlardan biri de, hiç şüphesiz,…
İçinde yaşadığımız dünya, bedensel varlığımız ve duygularımız zamanın eliyle şekillenir. Sabretmeyi, şükretme- yi, iyiliğin ve…