Medya

Her gün zihinlerimiz haber organları, ortalama Amerikalının haftada altmış saat izle, eliği televizyon, popüler romanlar ve günlük temasta olduğumuz kişiler tarafından bombardıman edilmektedir. Bütün bu şeylerin din kar­şıtı, liberal-hümanist, sosyalist ve az-çok şüpheci-ateist bir bakış açı­sı benimsediğine dair benim zihnimde hiç şüphe yoktur. Üstelik mo­dern hayatın stresleri öyledir ki bıraktığımız az-uz vakitte çoğumuz kendimizi medyaya bütünüyle pasif ve eleştirel olmayan biçimde ma­ruz bırakıyoruz. Biz özü itibarıyla haber spikerine, siyasetçilerine ve Ayın Kitabı Kulübü romanlarına bize nasıl düşüneceğimizi söyleme­sine izin veriyor ve sonra da kendi adımıza düşündüğümüzle övünü­yoruz. Bunu beyin yıkama olarak görmüyorsak, bunun sebebi bu kay­nakların egolarımızın pezevenkliğini yapması ve bizim de sunulan ma­mayı hem makul hem de hoş bulmamızdır. Diğer taraftan, çocukları­na atalarının inancını öğreten bir anne ve dinî temizlik hakkında ıs­rar eden ve sınırlamalar getiren bir brahman Hindu din adamı da be­yin yıkamakla suçludur. Ama burada pek çoğu süreci oldukça sakın­calı görmektedir.

Bir an için kendi eğitim geçmişimizi düşünelim. Evlerimizden nasıl bir formasyonla geldik? Çoğu annelerin beyinleri çağımızın liberal ve agnostik ruhu ile bugün öylesine yıkanmıştır ki artık çocuklarına -ta­bii maddî başarıyı bir inanç sistemi olarak kabul etmezseniz-, herhan­gi bir değer sistemi veya sabit fikirler dizisi taşımazlar ve taşıyamazlar- Dolayısıyla çoğu çocuk boş bir zihinle veya daha da kötüsü televizyon ekranının dünyasına olan bir inançla evden çıkmaktadır. Yayınla­nan istatistiklere göre her cumartesi 16,5 milyon çocuk bir buçuk saa­tini Graystone veya Ninja-Kaplumbalar’ı izleyerek geçirmektedir. Sos­yologlar televizvonu ‘üçüncü ebeveyn’olarak’ isimlendirmektedir. Ne yazık ki televizyon çoğu zaman tek ebeveyndir!

Geleneğe İhanet – Harry Oldmeadow (insan yay.)