İnsanı Ancak Sonsuzluk Doyurur

Her varlıkta ebedîlik ve sonsuzluk mücadelesi vardır ama bu durum insanda ebedîliği ve sonsuzluğu kendinde gerçekleştirmeyi istemek iradesi ve şuuru halindedir.

İşte, yüksek bir idrâk seviyesine ulaşan bir varlık olarak insan, gerçekte maddî parçacıklara değil, ebediyete, sonsuza, hürre, mutlak’a, tek olan varlığa acıkmakta ve bunu şuurunda bütün yakıcılığı ile duymaktadır. Esasen, insandaki, hakikati araştırma ve yakalama özlemi, bu açlığın en açık tezahürüdür Gerçek insan, eksikliğinin gerçek mânâsını kavramıştır. İnsana istediğini kadar maddi refah ve imkân sağlayınız, o daha fazlasını isteyecek, asla doymayacaktır, insanı, ancak ebedîlikte, sonsuzlukta, hürlükte, bir ve mutlak olanda tatmin olmuş bulursunuz. O, gerçekten bu şuura ulaştıktan sonradır ki maddi açlığı daha az hissedecek ve o alandaki ihtirası zayıflayacaktır.

 

S.Ahmed Arvasi,İnsan ve İnsan Ötesi

İnceleyin:  İslam Düşünce Geleneğinde Tabiat Tasavvuru; Bediüzzaman Örneği

Muhammed Ali

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir