Dünya Sevgisi Bütün Hataların Başıdır

Bilesin ki.

Said o kimseye derler ki: Kalbini dünya mahabbetinden soğutup Sübhan Hakkın mahabbet ateşi ile onu tesir altına alan kimsedir.

Dünya sevgisi bütün hataların başıdır; onu sevmeyi terk ise., bütün ibadetlerin başıdır. Bir hadis-i şerifte şöyle buyuruldu:

— «Dünya Sübhan Hakkın buğzettiği bir şeydir. Yarattığı günden bu yana hiç de ona iyi nazarla bakmamıştır.»

Bir başka hadis-i şerifte de belirtildiği üzere, dünya ve içindekiler, tard ve lanetle şöyle anlatılmıştır:

— «Dünya melundur; onun içindekiler de melundur. Ancak içinde Allah zikri olanlar hariç.»

Allah-ü Taâlâ’yı zikredenler, hattâ Hakkın zikri ile dolu bulunan bütün zerreler; üstteki hadis-i şerifin tehdidinden hariçtirler. Ve bunlar, dünya ehli sayışma dahil değillerdir.

Dünya o şeydir ki: Kalbi, Allah’ın zikri ile meşgul olmaktan alır; ondan gayrı bir şeyle meşgul eder. Bu meşgul eden şey ne olursa olsun. Meselâ: Mallar, sebebler, makam, riyaset, ar ve hamiyet.. Çünkü bu manada:

—«Zikrimizden yüz çevirenlerden iraz et.» (53, 29)

Mealine gelen âyet-i kerime nass-ı kafidir.

Ve., her ne şey ki, dünyadan sayılır; o şey ruhun belasıdır.

Dünya ehli daima bu dünya hayatında, bir tefrika ve zulmet içinde olmaktadırlar. Âhirete gelince de, hasret ve nedamet ehlinden olacaklardır.

Dünyayı terk etmenin hakikî manası, ona rağbetli olmayı terk etmektir. Ona rağbeti terk etmek ise, ancak, varlığı ile yokluğu müsavi olduğu zaman taHakkuk eder.

Üstte anlatılan manaların husulü için, gönül birliğine sahib olan kimselerin sohbeti gerekir; bu himmet olmadan iş zordur.

Şayet o büyük zatların sohbetini bulursan, lâyıktır ki: Ganimet bilesin.. Bütün himmeti ve inayeti o yana harcayasın.

Kaynak:

İmam Rabbani-197.Mektup