”Lâ ilâhe illallah” kelimesinin fazileti

Rahman ve Rahîm olan Allah’ın adıyla…

Allah Teâlâ’nm gazabını teskin hususunda “lâ ilâhe illallah (Allah’tan başka ilâh yoktur)” sözünden daha faydalı bir şey yoktur. Bu söz, cehenneme girmeye sebep olan İlâhî gazabın teskin olma­sını sağlıyorsa, başka gazapların teskinine haydi haydi sebep olur. Zira diğer gazaplar, cehennem azabım doğuran gazaptan çok da­ha aşağı derecededir.

Nasıl teskin etmesin ki, kul bu sözü söylemekle, mâsivâdan yüz çevirmiş, bunu tekrarlamakla mâsivâyı reddetmiş ve yönünü hak olan mabuda çevirmiştir. Gazabın kaynağı da, kulun (Cenâb-ı Hak dışında) müptela olduğu farklı farklı yönelişlerdi. Bunlar ol­madığına göre gazap da olmayacaktır.

Mecaz âleminden bu anlama şunu misal verebiliriz: Bir kim­se hizmetçisinden rahatsız olup ona sinirlense… Bu esnada hiz­metçisi aklımı kullanarak efendisi dışındaki bütün meşgalelerini terk edip bütün kalbi ve kalıbıyla efendisine yönelse… Efendisin­de hizmetçisine karşı şefkat ve merhamet hislerinin doğal olarak uyandığı görülür, ona karşı olan öfkesi de biter.

“Lâ ilâhe illallah” sözünün, ahiret için saklanan doksan dokuz rahmetin anahtarı olduğunu hissediyorum. Küfür karanlıklarını, şirk lekelerini bertaraf etmede bu güzel kelimeden daha etkili bir şey olmadığını biliyorum. Zerre miktarı iman sahibi bir kimsenin, her ne kadar küfür âdetlerine, şirk rezilliklerine müptela olsa da,bu sözün içeriğini tasdik etmiş ise, bu mübarek kelimenin şefaati ile cehennemden çıkacağım ve cehennemde ebedî kalmaktan kur­tulacağını ümit ediyoruz.

Nitekim Allah’ın resulü Muhammed Mustafa’nın (s.a.v) şe­faati de bu ümmet içinde (küfür dışındaki) diğer büyük günahları işleyenlerin affedilmesi hususunda en faydalı ve en etkili şefaattir. Bu ümmetin büyük günah işleyenleri dememin sebebi, diğer üm­metlerde büyük günah işleyenlerin az olmasından dolayıdır. Hatta küfür âdetlerine, şirk rezilliklerine bulaşma noktasında da diğer ümmetlerin günahkârları, bu ümmete nazaran daha azdır. Bu yüzden şefaate en fazla muhtaç olan bu ümmettir. Geçmiş ümmet­lerde bir topluluk küfürde inat ederken, diğer bir topluluk da halis mümin ve Allah’ın emirlerine sımsıkı sarılmış olurdu.

Şayet bu mübarek kelime gibi bir şefaatçisi, son peygamber Muhammed Mustafa (s.a.v) gibi de bir şefaatçileri olmamış olsay­dı, bu günahkâr ümmet çoktan helak olmuştu. Evet, günahkâr bir ümmet, ama çok bağışlayın Rabbi var. Allah Teâlâ’nın affından ve mağfiretten bu ümmetin payına düşen kısmı, diğer ümmetlerin tamamının payına düşenden herhalde daha fazladır. Sanki doksan dokuz rahmet bu günahlara boğulmuş olan ümmet için saklı tu­tulmuştur.

İnsanların ihsana en layık olanı günahkârlardır.

Hak Sübhânehû affetmeyi ve bağışlamayı sevdiğinden, hiç­bir af ve bağışlama da bu ümmete yapılan kadar olamayacağın­dan, tabii olarak bu ümmet en hayırlı ümmet olmuştur. Şefaatçile­ri olan bu mübarek kelime en üstün zikir ve şefaatçileri olan pey­gamberleri de peygamberlerin efendisi olduğu için bu ümmet şu hitaba nail olmuştur:

“Allah onların kötülüklerini iyiliklere çevirir. Allah çok ba- ğışlayıcıdır, engin merhamet sahibidir” (Furkân 25/70).

Evet, merhametlilerin en merhametlisi böyle olur! İhsanda bulunanların en cömerdi böyle yapar!

Cömertlerle olan işte hiçbir zorluk yoktur.

“Bunlar Allah Teâlâ için pek kolay şeylerdir” (Nahl 4/30).

“Ey Rabbimiz! Bizim günahlarımızı, işimizdeki aşırılığımızı bağışla, ayaklarımızı sabit kıl, kâfirlere karşı bizlere yardım et”(Âl-i İmrân 3/147).

Bu mübarek kelimenin faziletleri arasında şunları da dinle: Resûlullah (s.a.v) buyurdu ki:

“Her kim lâ ilahe illallah (Allah’tan başka ilâh yoktur) derse cenne­te girer.(Buhari,İlm,49)

Ham kimseler, bir defa “lâ ilâhe illallah” diyenin cennete gir­mesini yadırgayabilirler. Bunun sebebi, bu mübarek kelimenin be­reketlerinden haberdar olmamalarıdır. Bu fakire keşfen zahir ol­muştur ki, dünyadaki bütün günahların bu ifadenin bir defa söy­lenmesi ile bağışlanması ve bütün günahkârların cennete girmesi mümkündür. Şu da müşahede edilmiştir ki, bu kelimenin bereket­leri şu âlemde bulunan bütün herkese taksim edilmiş olsa, hepsine sonsuza kadar yeter ve bütününün susuzluğunu giderebilir.

Peki, bu mukaddes kelimenin yanına bir de “Muhammedün Resûlullah” cümlesi de ilave edilir, Allah’ın birliğini kabul etmenin yaranda Hz. Peygamberin (s.a.v) peygamberliği de tasdik edilmiş olur, bir de risaletle velayet beraber bulunursa nasıl olur! Bu iki cümlenin bütünü, velayet ve nübüvvet kemâlâtının tamamım kendisinde toplamış bulunmaktadır. Velayeti gölgelerin zulmetle­rinden temizleyen ve nübüvveti en yüksek derecesine ulaştıran kimse bu iki saadet yolunun kılavuzudur.

Allahım! Bu yüce kelime-i tevhidin bereketlerinden bizleri mahrum bırakma! Bu kelime üzerinde bizleri sebatkâr eyle! Onu tasdik etmiş olarak canımızı al, onu tasdik edenlerle beraber bizle­ri haşret! Bu kelimenin ve bu kelimeyi tebliğ eden peygamberlerin hürmetine bizleri cennetine girdir!

Bir de bilinmelidir ki, nazar ve kadem âciz kalıp, himmet ka­nadı inip salındığında ve sâlikin muamelesi mutlak gayba geldi­ğinde, bu mahalde, “La ilahe illallah Muhammedün Resûlullah” cüm­lesinin adımı olmaksızın seyir mümkün olmaz. Ayrıca o yolu, bu mukaddes kelimenin himayesi olmaksızın aşmak da mümkün de­ğildir. Sâlik bu mahalde bu mukaddes kelimeyi her bir zikredişinde, bu kelime sayesinde, bu kelimenin hakikatinin yardımı ve des­teği ile o mesafenin bir adımını katetmiş, nefsinden uzaklaşarak Hak Sübhânehû’ya yaklaşmış olur. Anılan mesafenin her bir par­çası, imkân âlemi dairesinden katbekat daha büyüktür. Buradan da bu zikrin fazileti anlaşılabilir.

Bu mübarek kelimenin yanında dünyanın tamamının bir kıymeti olmadığı gibi, his dahi edilemez. Büyük bir okyanusun yanında bir damla kadar bile kıymeti yoktur. Bu ifadenin büyük­lüğü onu söyleyenin büyüklüğüne göredir. Söyleyenin derecesi ne kadar yüksek ve yüce olursa bu kelimenin büyüklüğü de o kadar çok ve etkili olmaktadır.

Güzellikleri artar o yüzün Bakışın arttıkça ona senin.

insanın bir köşeye çekilerek zevkle ve tadım alarak bu mü­barek kelimeyi zikretmeyi temenni etmesine denk bir temenninin şu dünyada bulunduğunu sanmıyorum. Ancak elden ne gelir ki, her temenniyi elde etmek mümkün olmuyor. Bazen gaflet hali ve halka karışmak gerekiyor.

“Ey Rabbimiz, Nurumuzu bizim için tamamla, bizi bağışla; çünkü sen her şeye kadirsin” (Tahrîm 66/8).

“Senin izzet sahibi Rabbin, onların yakıştırdıkları vasıflar­dan münezzeh ve yücedir. Gönderilen bütün peygamberlere selam olsun. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun!” (Sâffât37/180-182)

İmam Rabbani – Mektubat-ı Rabbani,cild:2 – 37.Mektub