Şeytan Güzeli Güzel Çirkini Çirkin Gösterir

Şeytan diyor ki: Ben kalp (sahte) akçeye (para) mihengim (ölçü). Ezelde eşkıyâ ve günahkâr takdir olunanları yoldan çıkarır; iyilere ise yol gösteririm. Kestiğim yaş dallar değil, kuru budaklardır. Ben bazı hayvanın önüne et, bazısının önüne ot koyarım. Tâ ki hangi cinsten olduğu meydana çıksın. Eğer kemiğe giderse, bilirim ki, köpek tabiatlıdır. Ota giderse bilirim ki âhû (ceylân) huyludur. Ben aslında ot yiyeni et yiyici edemem. Ben, Hudâ değilim. Ben, rûhânî zevkle gıdalanmakta olan insanın önünden bu gıdayı çekip nefsânî bir lokma sürsem de, yaradılışında buna meyil yoksa onu zorla yediremem. Elimde, aldatmak ve yoldan çıkarmaktan bir şey yoktur.

   Belki ben, iyiye de kötüye de aynayım. Eğer bir zenci, yüzünün siyahından gama düşüp aynayı kırsa bu kırılan ayna ona der ki: Günah bende mi? Sen bu suçu, benim yüzümü cilalayan ve pastan sıyırana sor. Ben ancak güzeli güzel, çirkini çirkin göstermek yolunda gammazım. Hepsi o kadar. Gerçi bu dünya satrancında yüz binlerce insanı yere sermişimdir; fakat onlar, suçu bende değil, kendilerinde arasınlar. Ben şahidim. Şahide doğru sözünden dolayı zindan ve hapis olur mu?

Kaynak:

Samiha Ayverdi,Yolcu Nereye Gidiyorsun? ,syf;382