Namazda ‘Seyyidina’Denilmesi Hakkında

NAMAZDA PEYGAMBER SALLALLAHÜ ALEYHİ VE SELLEMİ «SEYYİDİNÂ (EFENDİMİZ) » DİYEREK YÜCELTEN KİMSENİN İBN TEYMİYYECİLERİ TİKSİNDİRMESİ

Namazda veya namaz haricinde, «seyyidinâ» diyerek Peygam­ber sallallahü aleyhi ve sellemin yüceltilmesi, Teymiyyecileri tiksin­diriyor. Bunu büyük bir münker olarak biliyorlar. Çünkü İbn Abdülvehhab peygamber bile olsa, herhangi bir mahlûka «seyyidinâ» ve «mevlânâ* demekten onları nehyetmiştir. Halbuki, emirler hakkın­da gazete ve diğer basında gözleriyle görüp işittikleri aşınca tazim ifade eden lafızlara karşı çıkmıyorlar ve bu tazim onları tiksindir­miyor. Hattâ, sahifelerde sıkça geçen, yabancı şahıslara, memleket­lerine gelen tüccarlara ve diğer benzeri kimselere ait yazılı tazim ve hürmet ifade eden kelimelere karşı çıkmıyorlar.

Vehhabiler, pirlerinin kendileri için çizdiği kanuna göre, Allah tebareke ve teâlâ; «…Şüphesiz ki (Allah) onun (Muhammed’in) mevlâsı (görüp gözeticisi), sonra da Cebrail, müzminlerden sâlih kişi­ler ve melekler de onun yardımcısıdırlar.» (Tahrim sûresi, âyet: 4) meâlen buyurduğu için ona karşı da bulunması lâzımdır. Lâkin Veh­habiler, bu âyeti okuyup düşünmeden geçiyorlar. Dilin yanlış söyle­mesinden ve aklın bozuk düşünmesinden Allah’a sığmıyoruz.

Yine pirlerinin onlara , gösterdiği yola uyarak, Allahü Teâlâ’nın Yahya b. Zekeriyya aleyhimüsselâm hakkında: «Mâbedde namaz kılarken ona seslendiler: Allah sana Allah’ın emriyle (vücut bulan îsâ’yı) tasdik eden, seyyid (efendi), iffetli, iyilerden bir peygam­ber olarak Yahyâ’yı müjdeler.» (Âl-i İmran sûresi, âyet: 39) buyur­duğu için de ona itiraz etmeleri gerekirdi. Hattâ, Allah tebareke ve teâlâ, «…İkisi de (Yûsuf ile Züleyha) kapının önünde Züleyha’nın seyyidine (efendisine, kocasına) rastladılar…» (Yûsuf sûresi, âyet: 25) âyet-i celilesinde bir kâfire siyadeti (efendiliği) isbat eylediği için de buna karşı çıkmaları lâzım idi. Dilin yanlış söylemesinden, akılların bozuk düşüncelerinden Allah’a sığmıyoruz.

Vehhabîler, bu hususta hadîs-i şerif kısmından Peygamber sal­lallahü teâlâ aleyhi ve sellemin, «Seyyid Allah’tır» buyurduğu kav linden başka bir şey bilmezler. Ve yine Peygamber sallallahü aleyhi ve sellemin; «Ben kıyâmet günü âdemoğulunun seyyidiyim (efendisiyim)»(1); «Kıyamet gününde insanlığın seyyidi benim.»(2); «Şüp­hesiz bu oğlum (Hasân) seyyiddir.»(3); «Hasan ile Hüseyin, cennet hal­kı gençlerinin seyyididirler.»(4); «Nebiler, resûller hariç bu iki kişi (Ebû Bekir ve Ömer) ilk ve son cennet ehli olan kâhillerin (yaşları otuz ile elli arasında) seyyididirler.»(5); «Haydi seyyidinize (büyüğü­nüze) ayağa kalkınız.»(6); «Ey Benî Seleme! Seyyidiniz kimdir?» bu­yurduğu bu hadislerden ve Arabinin birisinin kendisine söylediği:

«Ey resullerin seyyidi ve Arapların en dindarı!
Şifası olmayan hastalıklardan bir hastalıktan sana şikâyet ediyorum.»

Bu şiirinde «Ey resûllerin seyyidi» deyince, ona itiraz etmeyip kabul ettiği de çok cahil olduklarından bilmezler! Hz. Ömerü’l-Faruk’un (Allah ondan razı olsun) dediği; Ebû Bekir seyyidimizdir ve seyyidimizi azat etmiştir» sözünü de bilmezler. Yine Peygamber sal­lallahü aleyhi ve sellemin şu kavillerini de bilmezler: «İstiğfarın sey­yidi (ulusu, Allahü Teâlâ’dan şu yolda mağfiret dilemektir): Alla­hım Sen Rabbimsin, Senden başka ibadete layık hiçbir ilâh yok­tur…»(7); «Günlerin efendisi, cuma günüdür. Âdem aleyhisselâm o günde yaratıldı.»(8); «Ayların seyyidi, Ramazan ayadır. Hürmet ba­kımından ayların en muazzamı Zilhicce’dir.»

Kaynak:Ebu Hamid bin Merzuk – Bera’atü’l –Eş’ariyyin(Ehl-i Sünnet’in Müdafaası),syf:235-236,Bedir yay.

Dipnotlar:

1) Buharı, Hz. Ebû Hüreyre’den rivâyet etmiştir.

2) Buharı ve Tirmizi, Ebû Bekrete’den rivâvet etmişlerdir.

3) Tirmizî, Hz. Ebıı Said’ten rivâyet etmiştir.

4) Tirmizî, Hz. Enes’ten. Bu onların dünyadaki vasıflarına göredir. Yoksa cen­net halkının hepsi gençtirler. «Tâcü’l-Usûbün dip notunda «Ğayetü’l-Me’mûl’e bakılabilir.

5) Buharı, Müslim ve Tirmizî, Ebû Said’ten rivâyet ederler ki: Sa’d yaralı İken Benî Kureyza’ya hakemlik için gittiğinde Peygamber (s.a.v.) orada bulunanlara: «Hay­di büyüğünüze ayağa kalkınız.» buyurmuştur.

6) Buharî, Şeddat b. Evs’ten rivâyet etmiştir.

7) Ebû Davud ve Nesaî, Evs b. Evs’ten rivâyet etmişlerdir.

8) Bezzar ve Deylemı, Ebû Said’den rivâyet etmişlerdir.