Manevi Gıda ”Akıl”
İnsan maddî gıdasının iyisine, kötüsüne nasıl dikkat ederse, manevi gıdası demek olan fikir bilgilerinin sağlam ve bozuk olanına da öylece dikkat etmelidir.
Aldıklarını, bulduklarını midelerine dolduran oburlar sonunda oburluk hastalığıyla hasta, ve bunun da neticesi olarak nasıl dayanılmaz acılara duçar olurlarsa, her gördüklerini ve her işittiklerini, kıtık yastık doldurur gibi kafalarına dolduranlar da sonunda o mühim ve nâzik organı zedeler ve hasta eder. Mideyi doldurmadan doğan rahatsızlık hafif bir müshil, üç – beş gün kadar bir korunma ile geçer. Şayet geçmez de .hastalık, ebedî hayata mabetle bir hiç olan bu fânî hayatın sona ermesiyle neticelenirse hiç olmazsa ondan ötesi lekelenmekten ve bozulmaktan kurtulmuş olur. Halbuki dimağın rastgele doldurulması midenin doldurulmasına benzemez. Mide dolmasının bir müshil ile defi mümkündür, demiştim. Halbuki dimağın gereksiz yere doldurulmasının bin müshil ile define imkan yoktur. Adam Toptaşında mecburen hücreye konur (Aklını kaybedeceği için). Bunun neticesi ise pek vahim yâni ebedî hüsrandır.
Ferid Kam – Dini-Felsefi Sohbetler
